Στη φυλακή δε θέλουμε
να κλείσουμε το σώμα,
ελεύθεροι όταν είμαστε
μας κλείνουνε το στόμα.
Όσα δε μπορώ να κάνω
κι’ όσα δε μπορώ να πω,
είναι όνειρα κρυμμένα
προστατεύουν το κακό.
Κι’ εσύ αντέχεις!
Το μυαλό να ροκανίζουν
την ψυχή σου να μαυρίζουν,
τίποτα να μην ορίζεις
και τις νύχτες να δακρύζεις.
Κι’ όμως,
κι’ όμως τώρα είναι η ώρα,
είναι η δική σου ώρα,
το μυαλό να λευτερώσεις
και τα όνειρα να σώσεις.
