Να κάνω θέλω φυλακή
το χώρο της καρδιάς σου,
για να φωλιάσω μόνιμα
μέσα στη αγκαλιά σου.
Τα κάγκελα τριγύρω σου,
μονάχος μου θα χτίσω,
γιατί κουράστηκα πολύ
μέχρι να σ’ αποκτήσω.
Ζηλεύουνε τη φυλακή
οι καταδικασμένοι,
τώρα το καταλάβανε
πως είναι προδομένοι.
Πότε θα έρθει ο καιρός,
πότε θα συνηθίσω,
εύχομαι να συμβεί νωρίς,
προτού να ξεψυχήσω.
Ν’ανοίξουν τέτοιες φυλακές,
συνωστισμός να γίνει,
στις προδομένες τις καρδιές
που ζούνε στο καμίνι.
Αλήθειες τέτοιες δε θα βρεις
στα κάγκελα απ’έξω,
τις ευκαιρίες στη ζωή
θα πρέπει να προσέξω.
Τη φυλακή μου διάλεξα
μέσα στην αγκαλιά σου,
να λιώνω μέσ’ στα χέρια σου,
στα φλογερά φιλιά σου.
Κι’ αν μετανάστης
στη ζωή,
διάλεξα την καρδιά σου,
προτίμησα τη φυλακή
που βρίσκομαι κοντά σου.
