Πως θα ξανανταμώναμε
περίμενα γλυκειά μου,
να δω τα μάτια σου τα δυό
που έχω στην καρδιά μου.
Αιώνας σα να πέρασε
ο χρόνος μακριά σου,
που όλα τα προβλήματα
έκρυβες στη καρδιά σου.
Μεγάλος κόμπος στο λαιμό,
τα λόγια μας δε βγαίνουν,
την ώρα που ανταμώσαμε
τα δάκρυά μας τρέχουν.
Τα λόγια μας είναι φτωχά
να μας παρηγορήσουν,
είναι κλειστά τα στόματα,
αργούνε να μιλήσουν.
Αυτό το αναπάντεχο
που τώρα μας συμβαίνει,
μας σήκωσε στους ουρανούς
και τις καρδίες μας δένει.
