Πονάς, πονάω,
σ’ ακολουθάω
με το
μυαλό μου ψηλά σε πάω,
σου δίνω δώρο όλα τ΄
αστέρια
σου τα χαρίζουν τα
δυο μου χέρια.
Μικρές χαρές
μα και μεγάλες
που διαφέρουν
από τις άλλες,
να θωρακίσω
τα σωθικά σου
να κολυμπήσω
στην αγκαλιά σου.
Όσο μακρυά
σου περνά ο χρόνος
τόσο βαθαίνει
σε μένα ο πόνος,
ασ’ την
ψυχή σου να γαληνέψει
και τις
καρδιές μας να
ημερέψει.
Γιατί μακρυά σου
βαθαίνει ο πόνος.
Γιατί μακρυά
σου πεθαίνει ο χρόνος.
