Να σου μιλήσω δεν μπορώ
τα μάτια χαμηλώνεις,
αμήχανα αισθάνομαι
όταν με ανταμώνεις.
Όσα κρατάμε μέσα μας
ανάβουν σαν καμίνι,
με τούτη την αναμονή
δεν ξέρω τι θα γίνει.
Την πίκρα να μοιράσουμε
χαρά διπλή να γίνει,
Αυτή θα είναι η συνταγή
να σβήσει το καμίνι.
Θέλω να βάλουμε φτερά
να απογειωθούμε,
να φύγουμε απ’ τη στεριά
στ’ αστέρια να βρεθούμε.
