Να σ’ ανταμώσω δεν μπορώ
στην άλλη όχθη είσαι,
ανάμεσα ο ποταμός
και μακρυά η βρύση.
Κρύο νερό πεθύμησα
κι’ η βρύση είναι αλάργα,
μας χώρισε ο ποταμός
κι’ όλα τα βλέπω μαύρα.
Ψηλά στα Κρούσια να βρεθώ
αναπνοές να πάρω,
να σκέφτομαι ανέμελα
να μη φοβάμαι χάρο.
Να περπατάμε στο βουνό
να βλέπουμε τον κάμπο,
μοναδικές μας οι φωνές
στον ουρανό επάνω.
