Να
σταμάταγε Θεέ μου
τώρα
ο χρόνος,
τώρα
που έφθασες
κι
έφυγε ο πόνος.
Λευτεριάς
οξυγόνο
ν’
αναπνεύσουμε πάλι,
με
κρασί της αγάπης
ν’
αποκτήσουμε ζάλη.
Για ν’
αφήσουμε πίσω
τον
χαμένο τον χρόνο,
που
μας φόρτωσε λαίμαργα
δάκρυ
και πόνο.
Το
σήμερα να ζήσουμε
στο
αύριο να πάμε,
σε
τούτο το ταξίδι μας
μόνο
μπροστά κοιτάμε.
