Mια πρόταση

Μέσα στη ματαιότητα την καθημερινή μας,

που νόμοι άγραφοι - γραπτοί ορίζουν τη ζωή μας,

βαβέλ η συνεννόηση και η προοπτική μας.

θεόσταλτη αφύπνιση ζητά η προσευχή μας.

Ανούσιες αναμονές , άχαρες απραξίες

σε τροχοπέδη το μυαλό, σε πτώση οι αξίες,

ανύπαρκτη διάθεση να κάνουμε θυσίες,

γιατί όλοι ‘βολευόμαστε’ με τις ανοησίες.

Με φεγγοβόλους οδηγούς οι δρόμοι να ανοίξουν,

τον άχαρο σκοταδισμό μέσα στο φως να πνίξουν,

να αφυπνίσουν το μυαλό, τα όνειρα ν’ αρχίσουν,

τη μίζερη αδράνεια στα τάρταρα να ρίξουν.

Σε ομηρία με κρατάς

Σε  ομηρία   με  κρατά  η  συμπεριφορά  σου,

ξεκάθαρη  απόφαση   δεν  πήρε  η  καρδιά  σου,

κι’  αν  το  παρόν  συνέδεσες  με  παρελθόν  και  μέλλον,

πολλά  είναι  τα όνειρα  που  στα  σκοτάδια  μένουν.

Διστάζεις  τώρα  που  μπορείς 

τι  άλλο  περιμένεις,

κι’  αν  η πανσέληνος  γελά

σκοτάδι  αναμένεις.

Σε  ψυχικό  μεσαίωνα   οι  σκέψεις  σου  βαλτώσαν,

χάθηκε   το  χαμόγελο   τα  όνειρα  παγώσαν.

Στον  εαυτό  σου  κλείστηκες   ατέλειωτος  ο  χρόνος,

μοναδική  σου  συντροφιά  ο  ψυχοφθόρος  πόνος.

Κάνε  μια  σκέψη  θετική,  μια  σκέψη  παραπέρα,

της  δυστυχίας  το  κλουβί   να  πάρει  λίγο  αέρα,

να  φύγει  ο  μεσαίωνας, ο πάγος σου να λειώσει

και  σε  καινούργια όνειρα,  ελπίδες  να  φορτώσει. 

Μια παιχνιδιάρα νύχτα

Με άρωμα βασιλικού θα ράνω το κορμί σου,

φεγγάρια ουρανόσταλτα να φέγγουν τη ζωή σου.

Θα σου χτενίζουν τα μαλλιά θαλασσινές νεράιδες

και θα γεμίζεις τις καρδιές που έχουν μείνει άδειες.

Η κάθε σου περπατησιά, λυχνάρι στα σκοτάδια,

που ξετρελαίνει τα παιδιά, σαν ξενυχτούν τα βράδια.

Να κυνηγούν τον ίσκιο σου με τα λικνίσματά σου,

επιθυμία φλογερή να μπουν στα όνειρά σου.

Ετούτη την «ανάσταση» την παιχνιδιάρα νύχτα,

πρόλαβε το ξημέρωμα με χρυσαφένια δίχτυα,

να «σβήσει» το λυχνάρι σου, τον ίσκιο σου να «πνίξει»

και τις παλλόμενες καρδιές σε λήθαργο να ρίξει. 

Βιτρίνες ευτυχίας

Δεν κρατιέται ευτυχία σε παγίδες,

δεν αρκούν οι προσωπίδες για ασπίδες!

Κι’ αν για λίγο τον περίγυρο «γελάσεις»

στον προορισμό ποτέ σου δε θα φθάσεις!

Σε βιτρίνες ευτυχίας μπήκες μόνη

και παράτησες στο δρόμο το τιμόνι!

Μα το υλικό της γυάλας ήταν σκάρτο,

έχασες τον έλεγχο κι’ έπιασες πάτο!

Άλλο είσαι, άλλα δείχνεις, άλλα θες,

το μυαλό σου παγιδεύτηκε στο χθες!

Κι’ αν σταγόνες ευτυχίας τώρα ψάχνεις,

δεν αντέχουν στη βιτρίνα σου που φτιάχνεις!

                      

Γυρεύουν υποτακτικούς

Αγώνας για το γόητρο,

τη ματαιοδοξία,

όποιος βρεθεί στο δρόμο τους,

θα γίνεται θυσία.

Θυσία για συμφέροντα,

για πλούτο και για δόξα,

η προδοσία προπομπός

με ιοβόλα τόξα.

Στα άνομα συμφέροντα,

με μέθοδο ο στόχος

και στην αξιοπρέπεια,

έχει τεθεί ο βρόγχος.

Γυρεύουν υποτακτικούς,

γυρεύουνε ραγιάδες,

κάθονται στα κεφάλια μας

σαν χθεσινοί Αγάδες.

Η αδιαφορία μας

εκείνους δυναμώνει,

είναι καιρός όμως παιδιά

να βγούμε απ΄τη ραστώνη.

Σαν … δραπέτες

Από τους καημούς πνιγμένος

κι΄από «τύχη» ξεχασμένος,

με τα δάκρυα βρεγμένος

κι’ από σένα προδομένος!

Μια ζωή τα ίδια λάθη,

μια ζωή τα ίδια πάθη,

μια ζωή ανεβασμένος

και στα βάθη βουτηγμένος!

Αετοί ξεσηκωμένοι

στα ψηλά ανεβασμένοι,

από σένα προδομένοι

κι’ από άλλους ξεχασμένοι!

Μεσ΄στα δυό σου μαύρα χέρια

φωλιασμένα περιστέρια,

τρομαγμένα με μαχαίρι

σαν δραπέτες γι’ άλλα μέρη!