13 Ιανουαρίου 2007

Μεθοδευμένα…παραστρατήματα

Όσοι σε εμπιστεύθηκαν
πορεία να χαράξεις,
ποτέ δεν φαντασθήκανε
«ότι θα προσαράξεις».

Περίγυρο με μέθοδο
φρόντισες για να φτιάξεις,
να μπεις στο απυρόβλητο
για τα καλά ν’ «αράξεις».

Μ’ αυτή την ανασφάλεια
φρούριο έχεις κάνει,
για να κρατάς τα στεγανά,
κανείς μη σε «ξεκάνει».

Πήρε ο αέρας τα μυαλά,
πύραυλος έχει γίνει,
πήραν μπροστά οι μηχανές,
«καμίνι» για να γίνει.

Το χρήμα έχεις για Θεό,
την αυτοπροβολή σου,
το ψέμα καταλυτικό
μεσ’ στη διαδρομή σου.

Κι’ αν καταπάτησες αρχές
λόγω των παραπάνω,
καλάμι εκαβάλησες
για να’σαι κι’ από πάνω.

Μάθημα δεν σου έγιναν
οι συνετές συστάσεις,
ποτέ δεν αφουγκράστηκες
να κάνεις λίγες στάσεις.

Έγινες τόσο πιστευτός,
για τα αφεντικά σου
και ήρθε πλέον η στιγμή,
να χάσεις τα μυαλά σου.

Αμηχανία σ’ έπιασε
τώρα στα τελευταία,
έχασες τα στηρίγματα,
θα πέσει η αυλαία.

Από τη λαιμαργία σου
τα μάτια σου «θολώσαν»,
τα χρήματα κι’ αν… περπατούν,
 ξέρουμε πού «τρυπώσαν».

Όσο κι’ αν το προσπάθησες
στον ύπνο να μας πιάσεις,
ποτέ δεν υπολόγισες,
όλες τις καταστάσεις.

Η Θεία Δίκη έρχεται,
άλλο δεν περιμένει
και όλοι γύρω καρτερούν
αργά-αργά να γένει.

Τα σύνορα είναι μικρά
μέσα να σε χωρέσουν
και ένα είναι βέβαιο,
ολίγοι θα «πονέσουν».

Το τίμημα θά’ναι βαρύ
και σφόδρα θα πονέσεις,
να σταματήσεις σίγουρα,
αυτό δεν θα μπορέσεις.

Οι Ερινύες μέσα σου
βαθειά θά’χουν φωλιάσει
και σ’ όλη τη διαδρομή
θα σ’ έχουν αγκαλιάσει.

«Βαθμίδες» ανακάλυψες
για να διασωθείς
και τώρα ήρθε η στιγμή
στον πάτο να βρεθείς.

Το σκαλοπάτι σου αυτό
ταφόπλακα θα γίνει,
για πάντα ο «δημιουργός»
μέσα να παραμείνει.

Η ίντριγκα πρωτάθλημα
του πρωταγωνιστή
και τώρα ήρθε η στιγμή
να απολογηθεί.

Αλλοίμονο στα θύματα
μεσ’στη διαδρομή,
πληρώσανε το τίμημα
για όλη τη ζωή.

Τώρα θα’ρθεί « δικαίωση»,
 μα μένει η πληγή,
που θα βρεθεί το «φάρμακο»
ετούτη τη στιγμή;

Πως θα επανορθώσετε
ετούτο το κακό;
θαρρείτε πως δεν έγινε
τίποτα σοβαρό;

Τα κάστανα απ’ τη φωτιά,
ποιός θα κληθεί να βγάλει;
να’χει τετράγωνο μυαλό
και όρθιο κεφάλι;

Σήμερα όλοι θεατές
σ’ αυτές τις εξελίξεις,
εναγωνίως καρτερούν
στο πού  θα καταλήξεις.

Τον οίκτο μας παρηγοριά
στο διάβα σου να έχεις,
θα το βροντοφωνάξουμε:
«έλεος να προσέχεις»!!!