Ενωμένες ψυχές

Το Χάρο δε φοβόμαστε

ούτε μας πλησιάζει,

καρτέρι θα του στήσουμε

εμάς δε μας τρομάζει.

Οι ενωμένες οι ψυχές

σκοτάδια δε φοβούνται

κι’ όταν χαροπαλεύουνε

το Χάρο τον νικούνε.

Εμείς θα βγούμε παγανιά

να βάλουμε μια τάξη,

το Χάρο να συλλάβουμε

την ώρα που θ’ αράξει.

Παράσημα δε δίνουμε

σ αυτούς που μας φορτώνουν,

όλα θα τα χαρίσουμε

σ’ αυτούς που μας σηκώνουν.

Το κλειδί του παραδείσου

Με κλειδιά  του  παραδείσου

κλείνουν  πόρτες  της αβύσσου,

με  κλειδιά  της  ευτυχίας

κλείνουν  πόρτες  δυστυχίας.

Δώσ’ τα  δυό  σου  χέρια  πάλι

μη  σε  πιάνει η  παραζάλη,

το  σωστό  κλειδί  σου  δίνω

στον  παράδεισο  σ’ αφήνω.

Φύλαξέ  το,  φύλαξέ  το

στην  καρδιά  σου  κράτησέ  το,

τη  σωστή  πόρτα  ν’  ανοίγεις

κι’  όλους  τους  καημούς  να  πνίγεις.

Μη  χαρίσεις  το  κλειδί σου

θα  πουλήσεις  την  ψυχή  σου,

σε  φτωχούς  των  αισθημάτων

σε  κατάλογους  θυμάτων.

Η αχαριστία

Δε βρέθηκε ένας άνθρωπος

να δείξει καλοσύνη,

σε όποιον έκανα καλό

αχαριστία δείχνει.

Περάσανε αγνώμονες

και συμφεροντολόγοι,

μα για τη σωτηρία τους

δεν κοίταζα ρολόι’ .

Έτσ' είναι ο κόσμος φίλε μου

μην ψάχνεις την αιτία,

την ευτυχία ψάχνουνε

μεσ' την αχαριστία.

Δεν περιμένω τίποτα

καμιά αβροφροσύνη

δεν μένει ατιμώρητη

καμιά ευγνωμοσύνη.