Μέτρηση συναισθημάτων

Ψάχνω να βρω τη μέθοδο

τον πόνο να μετρήσω,

ψάχνω να βρω το φάρμακο

κοντά σου για να ζήσω.

Βοήθεια δεν δώσανε

οι «ειδικοί» στον κόσμο,

μόνο κοντά σου αστέρι μου

αναζητώ το φως μου.

Αγάπες δε μετρήθηκαν,

όρια δεν υπάρχουν,

οι δυστυχίες τριγυρνούν

πάλι οι πόνοι θάρθουν.

Τα πιο σπουδαία πράγματα

χωρίς μετρήσεις μένουν,

μετρήσανε τα εύκολα

στα σοβαρά χωλαίνουν.

Οποιος μετρήσει τους καυμούς,

τον πόνο, την αγάπη

τα  συναισθήματα θαρρώ

θα απωλέσουν βάθη.

Γιατί μακρυά σου ...

Πονάς,  πονάω,  σ’  ακολουθάω

με  το  μυαλό μου  ψηλά σε  πάω,

σου  δίνω  δώρο  όλα  τ΄ αστέρια

σου  τα  χαρίζουν  τα  δυο  μου  χέρια.

Μικρές  χαρές  μα  και  μεγάλες

που  διαφέρουν  από  τις  άλλες,

να  θωρακίσω  τα  σωθικά σου

να  κολυμπήσω  στην  αγκαλιά  σου.

Όσο  μακρυά  σου  περνά  ο  χρόνος

τόσο  βαθαίνει  σε  μένα  ο  πόνος,

ασ’  την  ψυχή σου  να  γαληνέψει

και  τις  καρδιές  μας  να  ημερέψει.

Γιατί  μακρυά  σου  βαθαίνει  ο  πόνος.

Γιατί  μακρυά  σου  πεθαίνει  ο χρόνος.

Μονταρισμένο θέαμα

Μονταρισμένο θέαμα

μονταρισμένες σκέψεις,

με τέτοιο βραχυκύκλωμα

πόσο μπορείς ν’ αντέξεις;

Σκούρα γυαλιά να βάλουμε

σκέψεις να μη διαβάζουν,

να βλέπουμε ελεύθερα

αυτά που μας αλλάζουν.

Διαβάζουν συναισθήματα

τα μάτια όταν βλέπουν,

άλλοι για εκμετάλλευση

άλλοι  για να προβλέπουν.

Καθρέπτης είναι της ψυχής

τα ανοιχτά τα μάτια,

αλάνθαστα με το μυαλό

διώχνουνε τα σκοτάδια.

Σκούρα γυαλιά να βάλουμε

σκέψεις να μη διαβάζουν,

να βλέπουμε ελεύθερα

αυτά που μας αλλάζουν.

Αισιόδοξες αναζητήσεις

Απαισιόδοξα θωρείς

αυτά που περιμένεις,

δε βλέπεις αισιόδοξα

όταν κοντά διαβαίνεις.

Όταν στο δρόμο συναντάς απαισιοδοξία,

γιατί στο νου σου φώλιαζε η αισιοδοξία,

μη θεωρείς πως χάθηκε και όλη η ουσία.

Τις ευκαιρίες να ζητάς

χωρίς παλινδρομήσεις

και με αξιολόγηση

να τις δρομολογήσεις. 

Τότε το αποτέλεσμα

καλή τύχη θα έχει,

το λαμπερό χαμόγελο

τα χείλη σου θα βρέχει.

Θετική σκέψη

Το σήμερα δεν το μπορείς

το αύριο φοβάσαι,

σκέψη δεν έχεις θετική

και άδικα πλανάσαι.

Τίποτα δε διδάχθηκες

δασκάλους δεν πιστεύεις,

θέλεις να βασανίζεσαι

θέλεις να υποφέρεις.

Σε τούτο το μικρόκοσμο

θεώρατα τα βλέπεις,

το μπερδεμένο σου μυαλό

δε θέλεις να ξεπλέξεις.

Δε χαμηλώνει ο ουρανός

δεν κολυμπούν τ’ αστέρια,

διώξε τους φόβους της ψυχής

λευτέρωσε τα χέρια.

                 

Δρόμοι ζωής

Θα  ξεφυλλίσω  τη ζωή

να  σε  ξανανταμώσω,

να  βυθιστώ στις  σκέψεις μου

βάλσαμο  να  σκαρώσω.

Βαριές  σελίδες  γύρισα

με σκέψεις  βυθισμένες,

εικόνες  ανακάλυψα

στον  παρελθόν  βρεγμένες.

Θυμάμαι  ξεφαντώματα

κι’ ατέλειωτες  κουβέντες,

θυμάμαι  πίκρες  και  χαρές

με  διαλεχτούς  λεβέντες.

Πως  να  λησμονήσω

τι  να θυμηθώ,

πόσα  να  κρατήσω

για  να λυτρωθώ.

Τώρα  που  σ’ ανακάλυψα

σε  όλες  τις  σελίδες,

τώρα  αναπτερώθηκαν

οι  λιγοστές  ελπίδες.

Αισιόδοξοι Σκεπτικιστές

Διαλέξαμε τα χρώματα

το μαύρο ή το άσπρο,

στο άσπρο καταλήξαμε

στο λαμπερό το άστρο.

Το μαύρο διώξαμε μακρυά

γιατί μιζέρια φέρνει,

το άσπρο κληροδότημα

το νου να συνεπαίρνει.

Ανάμειξη δε θέλουμε

στο γκρι δεν περπατάμε,

μια να βαδίζουμε μπροστά

μια πίσω να γυρνάμε.

Σκεφτόμαστε αισιόδοξα

δίχως παλινδρομήσεις,

ν’αντέχουμε και στους σεισμούς

με ισχυρές δονήσεις.

Σ’ αναζητώ

Αν  δανειστώ  τα  μάτια  σου

θα  μάθω  πως  με  βλέπεις,

αν  μου  δανείσεις  την  καρδιά

θα  ξέρω  που  με  έχεις.

Με  ανεβάζει  τους  παλμούς

η  φλογερή ματιά  σου,

όλα  φαντάζουν  ρόδινα

σαν  βρίσκομαι  κοντά  σου.

Αλήθειες  ψάχνω  για  να  βρω

στην  ψεύτικη  ζωή  μας,

μας  κλέβουνε  τα  όνειρα

μαυρίζουν  την  ψυχή  μας.

Αν  όλα  βγουν  αληθινά

παλάτια  θα  σου  χτίσω,

ονειρεμένες  εποχές

θα  μοιραστώ μαζί σου.

Αίσθηση – Διαίσθηση

Mικρά ρυάκια οι χαρακιές στο πρόσωπο, για να κυλά η σοφία σου, ποτίζοντας στο πέρασμα της τις διψασμένες  όχθες για προστασία ... της οικολογίας.

Διψασμένοι , ψάχνουν για λίγη δροσιά στην έρημο κρατώντας σφουγγάρια, για να ξεσκονίσουν τα γνωστικά αρχεία μπας και ανακαλύψουν ίχνη ζωής.

Προνομιούχοι και ... τυχεροί οι πρόσβαση έχοντες στις πέντε αισθήσεις.

Άτυχοι όσοι υφίστανται ανατροπές από την αυτόκλητη διαίσθηση.

Χάθηκε η όραση απ’ τη διόραση!

Η δεύτερη σοφία

Σαν θυμωμένο σύννεφο που κυνηγά ο αγέρας,

σα χαλασμένο τύμπανο που δεν γροικά τον ήχο,

τρέχεις, τρέχεις, χωρίς προορισμό, χωρίς πυξίδα,

στο πουθενά, ... για να γλυτώσεις απ' τους ''βαρβάρους''.

Μικρή η άγκυρα σε πέλαγος να δέσει,

βαθειά ανάσα απ' το κυνήγι να κερδίσεις

παράταση ζωής, ... με άγνωστο τέλος.

Ποιός ούριος άνεμος θα σε γαληνέψει

για να γροικάς τους ήχους που λάβωσαν οι αγνώμονες;

Ποια δεύτερη σοφία ''θεϊκή'' θ' αρχίσει τη Δημιουργία;

Βλέπω την ''ανάγκη'' 

που μετατρέπει τους αγνώμονες σε ευγνώμονες.