Αξιοπρέπεια

Στου κόσμου τα κριτήρια

ξόδεψες τη ζωή σου

με ατολμία έπνιξες

την καθαρή φωνή σου.

Και λιγοστεύουν οι χαρές

αυξάνεται ο πόνος,

αυτός βαδίζει συντροφιά

κι’ εσύ διαβαίνεις μόνος.

Τα ιερά και όσια

πωλούνται όσο-όσο,

μα για την εμπορία τους

δεκάρα δε θα δώσω.

Θα μείνουμε περήφανοι

και αξιοπρεπείς,

τη λευτεριά να νοιώσουμε

Έλληνες όπου γης.

Κι’ αν σε ζορίσουν πρακτικές

Νεοφραγγοφερμένες,

θα ξεπροβάλλουμε εμπρός

με τις καρδιές δεμένες.

Ελλάδα είσαι δυνατή

Ποιο συναίσθημα μεγάλο

δεν μου έρχεται να βγάλω,

τον κατήφορο που βλέπω,

δεν μπορώ!

Αρμονίες υπνωμένες,

μοιάζουνε φυλακισμένες,

άλλη μια χαμένη μέρα,

δεν μπορώ!

Ποιοι ανίδεοι προβάλλουν

το μαχαίρι να σε βάλουν,

μια τρανή πληγή σε κάνουν,

δεν μπορώ!

Προσβολές αλληλεγγύης,

θανατώνουν τις αξίες,

το φιλότιμο πληγώνουν,

δεν μπορώ!

Τώρα καινούρια θύματα

οι θύτες επιλέγουν,

Ελλάδα έχεις δύναμη

ξέρουν, μα δεν το λέγουν.

Διαπλεκόμενοι

Ψυχή χωρίς συνείδηση

στο βούρκο παραπαίει,

ασπόνδυλο ανάστημα

μα ο Θεός δε φταίει!

Έτσι που σε κατάντησαν

οι μόνιμοι προδότες,

σήμερα σε κατάταξαν

μέσα στους καταδότες.

Και καρτερείς και καρτερείς

το δίκιο σου να πάρεις,

στη Θέμιδα διαπλοκή

αν δεις,  μην το σνομπάρεις.

Πολιτικοοικονομική

διαπλοκή υπάρχει,

η Θέμιδα στην κορυφή

περήφανα να άρχει.

Σε ένα τέτοιο σκηνικό

η Τέταρτη Εξουσία,

θολώνει γάργαρα νερά

για να χαθεί η ουσία.

Στην εσχατιά βρεθήκαμε

με την επιλογή τους,

δεν βλέπουμε αντίδραση

να σώσουν την τιμή τους.

Ποιος έχει το ανάστημα

αξίες να σηκώσει

και τους διαπλεκόμενους

βαθιά να ξεριζώσει.

Όνειρα κλειδαμπαρωμένα

Τ’ απόκρυφα ταξίδια του μυαλού σου συνοδεύω

και είναι το ταξίδι παιδεμός,

για όσους προσπαθούν να ερμηνεύσουν τη σιωπή σου,

στη σκοτεινή πλευρά να ρίξουν λίγο φως.

Εκεί που η φαντασία σταματάει

κι’ η λογική ορθώνεται εμπρός,

μια δεύτερη ευκαιρία σ’ άλλη σκέψη

μες στο μυαλό μου μπαίνει διαρκώς.

Φορτώνω με τα όνειρα καράβια

μα οι φουρτούνες δεν τ’ αφήνουν να διαβούν,

σαπίζουν κλειδαμπαρωμένα

ένα ναυάγιο γυρεύουν πριν χαθούν.

Ποια μοίρα ανατρέπει πεπρωμένα

να ψάξω μες στο σύμπαν να τη βρω,

ελπίδα για τα όνειρα να φέρει

χαμόγελα ν’ ανθούν στο κόσμο αυτό!

Μια Βαρκάδα η Ζωή

Μια ζωή μες στο καθήκον,

το βαρέθηκα,

μια ζωή και με τιμόνι,

φυγαδεύτηκα.

Μια βαρκάδα η ζωή

άγνωστοι καπετάνιοι,

άλλοι τραβάνε το κουπί,

άλλοι κρατούν στεφάνι.

Πόσες φορές νοστάλγησα

σε ουρανούς να φτάσω,

πόσες φορές δε θέλησα

τα γήινα ν’ αλλάξω.

Κι’ ο κόσμος γύρω μου διψά

δροσιά για να σκορπίσω,

μα τα θολά τα σύννεφα

δε μ’ άφησαν ν’ ανθίσω.

Έρωτα αναπάντεχε !

Έρωτα αναπάντεχε

δεν χαλιναγωγείσαι,

απρόκλητα μας χτύπησες

απρόσμενα κινείσαι.

Ξεπρόβαλες σαν αστραπή

μηδένισες τον χρόνο,

τις αποστάσεις ένωσες

μας έδειξες τον δρόμο.

τώρα στον ίδιο τον ρυθμό

πάλλονται  οι καρδιές μας,

τώρα στα ίδια όνειρα

κινούνται οι ζωές μας.

Είσαι καλοδεχούμενος

κι’ ας σε γνωρίζω τώρα,

χαίρομαι την ανατολή

δεν με τρομάζει η μπόρα!

Κλέβεις τα μάτια μου

Κλέβεις τα μάτια μου σαν με κοιτάζεις

κλέβω τα μάτια σου σαν σε κοιτώ,

με το μυαλό σου ταξίδι κάνεις

με το δικό μου σ’ ακολουθώ.

Σε λεωφόρους και μονοπάτια

με τη σκιά μου σ’ ακολουθώ,

θέλεις να είμαι πάντα κοντά σου

δεν το αντέχεις,  δεν το μπορώ.

Κρυφά στη σκέψη σου με ανταμώνεις

κρυφά στη σκέψη μου σε συναντώ,

κάθε σου όνειρο αμπαρωμένο

κάθε δικό μου χωρίς σκοπό.

Πως ν’ ανταμώσουν δυο καρδιές

ερωτοτρομαγμένες!

Πώς να σταθούνε δυο ψυχές

φουρτουνοβαρεμένες!

Δεν μπόρεσες

Σκύψε ν’ ακούσεις μια καρδιά

που δίπλα σου χτυπάει,

σκύψε και μέτρα τους ρυθμούς

σε ποια ψυχή μιλάει.

Για σένα παίζουν οι χορδές

με μουσική καθάρια,

σε σένα στέλνουν σήματα

σαν ξενυχτάς τα βράδια.

Μα εσύ,

δεν μπόρεσες τους χτύπους να ακούσεις,

ούτε μηνύματα τα βράδια που πονούσες,

αδιαφόρησες την ώρα που μπορούσες,

Μια ευκαιρία στη ζωή σου την πετούσες!

Μπορώ και μόνος

Δεν θα ορίσεις περιθώρια να σκέφτομαι

δεν θα γκρεμίσεις και τα όνειρα που στέκομαι,

μπορώ και μόνος.

Καμία χάρη δε ζητάω να σε σκέφτομαι

ούτε βοήθεια στα όνειρά να στέκομαι,

μπορώ και μόνος.

Κρατώ χαρές και πίκρες να θυμίζουνε

σαν μια ταινία στο μυαλό μου να γυρίζουνε,

να σ’ ανταμώνω!

Κι’ αν η ταινία σ’ επανάληψη προβάλλεται

περνάει δίπλα σου και η καρδιά μου πάλλεται,

κι εγώ να λιώνω!

Μπορώ και μόνος!

Μάθαμε στα παραμύθια

Ήρθε η ώρα να σας πω

πικρής αλήθειας μυστικό:

«πρώτα κοιμίζουν το λαό

ακολουθεί το Βατερλώ».

Και τρέχει - τρέχει ο λαός

σαν το στεγνό σφουγγάρι,

να πάρει πληροφόρηση

για…το χλωμό φεγγάρι..

Μάθαμε στα παραμύθια

δεν μας λένε την αλήθεια.

Με έλεγχο παράθυρα

ανοίγουν στις οθόνες,

αλήθειες και δικαίωση

έχουνε μείνει μόνες.

Μην περιμένεις τίποτα

μη σ΄ έπιασε βιασύνη,

με της χελώνας βήματα

τρέχει η δικαιοσύνη.

Μόνο με ύπνου όνειρα

τρέφονται οι ελπίδες,

τώρα καλά κατάλαβες

όσα νωρίς δεν είδες.

Αλληλεγγύη

Ο υγιής τον άρρωστο

δεν τον καταλαβαίνει,

ο χορτασμένος, νηστικό

από μακριά διαβαίνει.

Όταν συμβαίνει υγιής

αρρώστια ν΄αποκτήσει,

τον χθεσινό τον άρρωστο

θα τον κατανοήσει.

Όταν συμβαίνει πλούσιος

στη φτώχεια να περάσει,

τότε θα νοιώσει τον φτωχό

που χτες είχε ξεχάσει.

Φορτώνουνε προβλήματα

όλοι να κουβαλούμε

και τον καημό του αλλουνού

να μην τον εννοούμε.

Χάθηκε το χαμόγελο

και η αλληλεγγύη,

η ανθρωπιά μας έφυγε

η μοναξιά έχει μείνει.

Ένας πνιγμένος έρωτας

Μια ζωγραφιά χαρούμενη

μες’ στην καρδιά μου είσαι,

τα όνειρά μου συντηρείς

στ’ αχνάρια μου κινείσαι!

Σαν άνεμος αγέννητος

φώλιασες στη ζωή μου,

σαν θάλασσα μ’ απανεμιά

δροσίζεις την ψυχή μου.

Ένας πνιγμένος έρωτας

η ιστορία μοιάζει,

ένας πνιγμένος έρωτας

που στα ρηχά λιμνάζει!

Θέλω,

θέλω φουρτούνα δυνατή

ανατροπές να κάνει,

θέλω αγέρι δυνατό

El Ninio  να φτάνει!

Ευτυχώς !

Ευτυχώς που υπάρχουν ψευδαισθήσεις

να κρατούν σε ζωντάνια τις αισθήσεις,

ευτυχώς!

Ευτυχώς που υπάρχουν συγκινήσεις

να κρατούν σε αρμονία της κινήσεις

ευτυχώς!

Τα ψεύτικα, τ’ αληθινά, τα παραμορφωμένα

αλάτι δίνουν στη ζωή για όλους και για μένα,

για να γυρίζει ο τροχός, να σπρώχνει την ζωή μας

να κυνηγάμε τ’ άφταστα μέχρι να βγει η ψυχή μας!

Ψευδαίσθησης χαμόγελα,  βήματα σκορπισμένα

λες και τα ζάλισε κρασί από τα «περασμένα»,

η αρμονία χάθηκε μέσα απ’ τις κινήσεις

ο χρόνος δεν σταμάτησε, θα ρθουν και συγκινήσεις!

Οι φίλοι

Η Θεσσαλική καταγωγή και η ψυχή του Έλληνα ενσαρκωμένη με τα παιδεμένα χρόνια για επιβίωση.

Με τα πρώτα σχολικά βήματα έμπαιναν οι στέρεες βάσεις αντοχής και επιμονής, για να διαμορφώσουν έναν ευαίσθητο άνθρωπο με ατόφιο χαρακτήρα , δυναμικό, μα και ασύλληπτα ρομαντικό.

Τώρα πια στα ...ήντα του, άρχισε να αφήνει τα πουλιά της ψυχής του να ταξιδεύουν γύρω του, στους φίλους και γνωστούς του και αύριο, ποιός ξέρει πού.

Όσα όλοι έχουμε μέσα μας, βρίσκουν φωλιά στους στίχους των ποιημάτων του.

Οι φίλοι.