Μπροστά να φύγεις

Έτσι δε σβήνουν οι καημοί

αν νοσταλγείς τους πόνους,

να ζωντανέψεις τους ρυθμούς

να μπεις σε νέους δρόμους!

Μπροστά να φύγεις γρήγορα,

πίσω να μην κοιτάξεις

και όλους τους παράδρομους

με την ορμή να φράξεις.

Να φύγεις απ’ τα μίζερα

κι’ από τα βαλτωμένα,

να φύγεις απ’ τα σταθερά

τα χιλιομοιρασμένα.

Να κάνεις νέα όνειρα

πέρα από φαντασίες,

να γράψεις με το χέρι σου

καινούργιες ιστορίες.

Μπροστά να κοιτάμε

Να σταμάταγε Θεέ μου

τώρα ο χρόνος,

τώρα που έφθασες

κι έφυγε ο πόνος.

Λευτεριάς οξυγόνο

ν’ αναπνεύσουμε πάλι,

με κρασί της αγάπης

ν’ αποκτήσουμε ζάλη.

Για  ν’  αφήσουμε πίσω

τον χαμένο τον χρόνο,

που μας φόρτωσε λαίμαργα

δάκρυ και πόνο.

Το σήμερα να ζήσουμε

στο αύριο να πάμε,

σε τούτο το ταξίδι μας

μόνο μπροστά κοιτάμε.

Mεθύσι εξουσίας

Το μεθύσι εξουσίας

έχει παρενέργειες,

όσα χλεύαζες στη ζάλη

έγιναν συνέργειες.

Ο κατήφορος της μέθης

μπερδεμένα βήματα,

χάνεσαι, στον ίσιο δρόμο

περπατάς στα κύματα.

Αν εκφραστείς με άποψη

είσαι στιγματισμένος,

ιδίως όταν «ενοχλείς»

τους  καλοβολεμένους.

Γεννήθηκες αετόπουλο

ίπτασαι στα ουράνια,

δε θέλει στεφανώματα

αυτή η περηφάνια!

Ζήσε την στιγμή

Χωρίς γιαλό η θάλασσα

πόση αξία έχει;

χωρίς αγάπη η καρδιά

πόσο μπορεί ν’ αντέχει;

Τα τρυφερά βλαστάρια σου

που σήμερα θαυμάζεις

αύριο με το λιόγερμα

σε ράφια θα τα βάζεις.

Πόσος καιρός χρειάζεται

το παρελθόν να νοιώσεις,

πόσο καιρός απέμεινε

το μέλλον να βιώσεις!

Ζήσε την κάθε σου στιγμή

σαν να’ ναι η τελευταία,

ευθύνη έχεις για το χθες

δεν πέρασε τυχαία!

Δυο χαρακιές

Έψαξα μέσα στην καρδιά

χορδές να αναστήσω,

μα ήταν βαθιές οι χαρακιές

απ’ τη νωπή πληγή σου.

Δυο χαρακιές απόκτησα

το χρόνο κυνηγώντας,

δυο μαχαιριές με λάβωσαν

εσένα κατακτώντας.

Δυο χαρμολύπης μαχαιριές

στο μέλι βουτηγμένες,

δυο ασυνάρτητες χορδές

απ’ την ηχώ πνιγμένες.

Σαν τα καιρογυρίσματα

η συμπεριφορά σου,

χιόνια, λουλούδια κι’ αστραπές

φωλιάζουν στην καρδιά σου.

Στης μουσικής τ’ ακούσματα

να είμαι σκλαβωμένος,

με μπουζουκιού διπλοπενιές

να μείνω λαβωμένος.

Άλλη μια μέρα

Άλλη μια μέρα…

μέρα χαμένη,

με χίλιες σκέψεις

αμπαρωμένη.

Άλλη μια νύχτα…

με δίχως ύπνο,

τη συντροφιά σου

καλώ σε δείπνο.

Αμέτρητα μερόνυχτα

γράφω τις απουσίες,

με διάλεξαν για συντροφιά

μόνο οι οπτασίες.

Μα εγώ σε νοιώθω

πως υποφέρεις,

δεν πέφτω έξω

καλά το ξέρεις.

Καταλαβαίνω

το πρόβλημά σου,

την απουσία

απ’ τα δεσμά σου.

Όταν θα έρθει

εκείνη η ώρα,

θα έχεις χάσει

το χθες, το τώρα.